मी...

मी...

मी हरण्या साठी नाही जन्माला आलो...!!
मी जरा जरासा मस्त जगुन घेतो
मी हरण्या साठी नाही जन्माला आलो

मी दुख पाहिले तरीही नाही खचलो
मी रडण्या साठी नाही जन्माला आलो

मी होतो कोठे..? नि आलो आता कोठे ..?
मी जग बघण्यासाठी जन्माला आलो

हे दुख किती नि सुख किती येथे मिळते ..?
ना हिशेब केले की नाही मोजीत बसलो

हरणे अथवा जिंकून जाणे हे गौण समजलो होतो
मी रडीचा डाव न खेळत चुकून बसलो

दुख कधी मी कुरवाळीत नाही बसलो
दुखाला मी दूर लोटुनी मी शांत राहिलो

मी भणग होऊन आलो मी अनवाणीही फिरलो
मी कंदील घेउनी फिरलो ,नि तंबू ठोकून बसलो

जमेल तसे मी आनंदाचे रतिब टाकीत बसलो
सूर जराशे चाल जराशी गाणे गाऊन गेलो

मी जरा जरासा मस्त जगुन घेतो
मी हरण्या साठी नाही जन्माला आलो

कवि : _________
स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर.