भोग...

भोग...

प्रभाती राम प्रहराला
भेटला पहाटवारा
स्तब्ध्तेत जगण्याचे तो
भोगित दु:ख होता

सावळ्या कृष्ण मेघाला
भेटलो होउनी राधा
न बरसता जगण्याचे तो
भोगित दु:ख होता

शरदातल्या चंद्रकलेला
भेटला सावला मेघ
चांदण्याविना जगण्याचे तो
भोगित दु:ख होता

माझिया ही प्रियाला
भेटले असेच की प्राक्तन
तीळ तीळ तुटत जगण्याचे तो
भोगित दु:ख होता

कवी:-________________
-@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

Comments

Popular posts from this blog

समर्थ रामदास स्वामींची अतिशय सुंदर रचना. ही २० कडवी म्हणजे २० रत्ने आहेत.

मूलगीची तक्रार - कविता

शिवजयंती तिथीप्रमाणे का ?