भोग...
भोग...
प्रभाती राम प्रहराला
भेटला पहाटवारा
स्तब्ध्तेत जगण्याचे तो
भोगित दु:ख होता
सावळ्या कृष्ण मेघाला
भेटलो होउनी राधा
न बरसता जगण्याचे तो
भोगित दु:ख होता
शरदातल्या चंद्रकलेला
भेटला सावला मेघ
चांदण्याविना जगण्याचे तो
भोगित दु:ख होता
माझिया ही प्रियाला
भेटले असेच की प्राक्तन
तीळ तीळ तुटत जगण्याचे तो
भोगित दु:ख होता
कवी:-________________
-@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @
Comments
Post a Comment