Swapnil Bhivaji Avhad

सरी ग सरी... सरी ग सरी…… सरी ग सरी…… आल्या ग सरी….. आल्या ग सरी….. काळ्या मेघाची तू लेक आलि वाजत गाजत ह्या भल्या पावसात चिंब निघालि भिजुन.. ओलि ओलि तुझी काया वेगळिच असे माया फ़ुटे मातीला अंकुर.. स्पर्श तुझाच वेगळा कोणी दुखात रडते.. कोणी सुखात रडते तू भिजवून त्यांना.. त्यांच्या आश्रूच झाकते सुर्य रोजची उगे किरणे आकाशि पसरे….. परी.. तुझ्या थेंबांनाच छेदुन इंद्रधनुष्य ते दिसे प्रेम दिले तू अपार तुझे थोर उपकार माझ्या प्रेमाची ग सखे..! तू एक ..खरी साक्षिदार… सरी ग सरी सरी ग सरी तू एक ..खरी साक्षिदार.. कवी :-________________ -@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

कशी वाटली कविता ???????????? तू सूई,मी दोरा. तू काळी,मी गोरा. तू पोळी,मी भात. तू FOOTBALL,मी लात. तू बशी,मी कप. तू उशी,मी झोप. तू BALL,मी BAT, तू उंदीर,मी CAT. मी मुंगळा,तू मुंगी. तू साडी,मी लूंगी. तू लव,मी प्रेम. तू फोटो,मी फ़्रेम. तू डोक,मी केस. तू साबण,मी फ़ेस. तू निसर्ग,मी फ़िजा. तू कविता,"मी माझा" तू घूबड,मी पंख. तू विंचू,मी डंख. तू सांबर,मी डोसा. तू BOXER, मी ठोसा. तू कणिक,मी पोळी. तू औषध,मी गोळी. तू PETROL, मी CAR, तू दारु,मी बार. तू दूध,मी साय. तू केस,मी डाय. तू चहा,मी लस्सी. तू कुमकुम,मी जस्सी. तू तूप,मी लोणी. तू द्रविड,मी धोणी. तू बर्फ़ी,मी पेढा. तू बावळट,मी वेडा. तू COMPUTER,मी CD तू CIGARETTE,मी बीडी. तू COMPUTER,मी मेल. तू निरंजन,मी तेल. तू TIGER,मी LION, तू DADAR,मी SION. तू टक्क्ल,मी केस. तू CANTEEN,मी मेस. तू केस,मी कोंडा. तू दगड,मी धोंडा . कशी वाटली कविता ? ................................. कवी :-________________ -@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

महाराष्ट्र माझा... लाल काळी माती इथली अठरापगड जाती कणखर आहेत मनं अमुची फडके झेंडा जगी शिवरायाचे वारस आम्ही कृष्णा कोयना माता विठुराया तर बाप अमुचा सह्याद्री आहे सखा इथे जन्मला शेर शिवबा इथे जन्मली गानकोकिळा इथेच जन्मले लोकमान्य अन इथे जन्मले ग्यानबा तुका अभेद्य आहे अजोड आहे आहे महाराष्ट्र अमुचा इथे जन्मलो इथे वाढलो पावन झाला जन्म अमुचा अखंड वादळे झेलीत राहील महाराष्ट्र माझा शतकानुशतके असाच राहील महाराष्ट्र माझा कवी :-________________ -@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

कॉलेज लाइफ़.. कॉलेज लाइफ़ माझं " कँटीन मधला चहा आणि चहा सोबत वडा पाव पैसे कुठ्ले खिशात तेव्हा उधारीचचं खातं राव ! कट्ट्यावर बसणं लेक्चर चुकवून आणि पोरींची चेष्टा करणं दिसलीच एखादी चांगली तर तिला लांबूनच बघून झुरणं ! बसलोच चुकून लेक्चरला तर शेवटचा बाक ठरलेला कुणाच्या तरी वहीतलं पानं आणि पेन सुध्दा चोरलेला ! परिक्षा जवळ आली कि मात्र रात्री जागायच्या डोळ्यात स्वप्नं उद्याची म्हणून झोपाही शहाण्यासारख्या वागायच्या ! पूर्ण व्हायचं एक वर्तुळ एक वर्ष सरायचं पुन्हा नव्या पाखरांसोबत जुनं झाड भरायचं. अशी वर्तुळ भरता भरता कळलं अरे कागदच भरला ! वर्तुळ झाल्या कागदाला फ़क्त सलाम करायचा उरला !! पुन्हा नविन रस्ता पुन्हा नविन साथी जुन्या रस्त्याच्या , प्रवासाच्या फ़क्त आठवणीच हाती !!!!!! कवी :-________________ -@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

औंदा लगीन (Aunda lagin) कवापासनं घरची मागं माह्या लागल्यात… अतातरी दोनाच, चार कर की म्हणत्यात.. गड्यानॉ, आसल काय बी करायच न्हाय… नस्त्या झेंगाटात आडकायचं मला न्हाय.. ………………………………औंदा लगीन करायच न्हाय. कुठं राव त्या बायकांच्या नादी लागता… रोज रोजची कटकट न वटवट, आयला… ह्ये कर, त्ये आन् रोज मग मरान हाय… ह्याला बघ,त्याला ने रोजचं ग्रहान हाय… ………………………म्हणून औंदा लगीन करायच न्हाय. म्या महनतो, भाजी न भाकरी जळाली… तरी..म्हणावं लागतं काय मस्तच हाय… मोकळा फिरता येणार न्हाय..नि गावच्या पोरीकडं बी दिलखुलास बघता येणार न्हाय… ……………………..म्हणूनच औंदा लगीन करायच न्हाय. बस का, यावर थोडा च भगणाराय सगळं.. त्यानंतरच ‘लचांड’ मग मागचकी लगतय… बा ह्ये घे,बा त्ये घे एकत आन् करत करत म्हातरपण पण मग हळूहळू सराय लागतय… …………..आन् मग म्हणूनच औंदा लगीन करायच न्हाय. झाकच की, मामाच्या शालीशीच लगीन ठरतय.. बघताय काय आसं? तिच्यात माहा जीव हाय.. वर ज्ये काय म्हनालय़,.. त्ये इसारा की राव…. माणूस बी चुकतोच की कधी, का खाताय भाव? …………………इचार करतोय औंदा लगीन करावं की काय? नाय, तसं न्हाय…तिचं नखरं सोशीन

लव्हलेटर... लव्हलेटर लव्हलेटर म्हणजे लव्हलेटर असतं सरळ जाऊन बोलण्यापेक्ष इझी आणी बेटर असतं गोड गुलाबी थंडीतला गोड गुलाबी स्वेटर असतं घुसळ घुसळ घुसळलेल्या मनामधलं बटर असतं लव्हलेटर लव्हलेटर म्हणजे एक सॉंग असतं ज्यातला कंटेंट राईट आणी ग्रामर नेहमीच राँग असतं सुचत नाही तेव्हा तुमच्या हार्ट मधली पेन असतं आणी जेव्हा सुचतं तेव्हा नेमकं खीशात पेन नसतं पटलं तर पप्पी आणी खटकलं तर खेटर असतं! लव्हलेटर लव्हलेटर म्हणजे रेअर हॅबीट असतं वरती वरती लायन आतून भेदरलेलं रॅबीट असतं शक्य शक्य हातांमधून थथरणारा वर्ड असतं नुकतंच पंख फ़ुटलेलं क्युट क्युट बर्ड असतं होपफ़ुल डोळ्यांमधलं ड्रॉप ड्रॉप वॉटर असतं!! लव्हलेटर लव्हलेटर म्हणजे ऍग्रीमेंट असतं फिफ्टी सर्टन आणी फिफ्टीचं जजमेंट असतं ऑपोनन्टच्या स्ट्रॅटेजीवर पुढचं सगळं डिपेंड असतं सगळा असतो थेट सौदा काहीसुद्धा लेंड नसतं हार्ट देऊन हार्ट घ्यायचं सरळ साधं बार्टर असतं!! लव्हलेटर लव्हलेटर म्हणजे एक ड्रीम असतं लाईफ़च्या पेस्ट्रीवरचं स्वीट स्वीट क्रीम असतं अर्धं अर्धं प्यावं असं शहाळ्यामधलं वॉटर असतं तीसर्यासाठी नाहीच असं अगदी प्रायव्हेट मॅटर असत

पंढरीची वारी... टाळ मृदुंग विणा खांद्यावरी, विठू माऊलीचे नाम मुखावरी, अशी चालते पंढरीची वारी घेवूनीया तुळशी वृंदावन डोईवरी.. तुकोबाची पावले, ज्ञानोबाची पालखी, संताची सोबत घेवूनीया वारकरी आनंदात चालती… कधी येतो पाऊस, कधी सतवतो वारा, गावागावाच्या मुक्कामाला, मंदिराचा असतो निवारा.. कोणी येतो भक्तीपोटी, कोणी येतो नवसासाठी, देव म्हणतो चालत रहा भक्ता मी सदैव तुझ्याच पाठी.. ऐन वारीत चालती , भजने , भारूडे अन संतवाणी, कोण म्हणतो तुच मायबाप तर कोण म्हणतो नाही कोणी तुझ्यावानी… ना इथे चालती भेदभाव, आहो सार्‍यांचा इथे एकच गाव, अश्या महराष्ट्राच्या संकृतीला माझा नेहमीच सलाम… प्रांताप्रांत्याच्या प्रत्येक वारकर्‍यांच्या भक्तीला, माझा नतमस्तक होऊनी प्रणाम… कवी :-________________ -@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

ह्यालाच प्रेम म्हणतात ... ओठांवर आलेले शब्द तसेच सांडून जातात.... मी बोलतच नाही डोळ्यांत दाटलेले भाव तसेच विरून जातात.... तिला कळतच नाही तिच्याकडे पाहिलं की पाहतच राहतो... स्तब्ध होऊन तिच्याकड नाही पाहिलं की तीच निघून जाते... क्षुब्ध होऊन चंद्र तारे तोडून तिला आणून द्यायचं मनात येतं पण हे शक्य नाही हेही लगेच ध्यानात येत मग मी माझी इच्छा फुलावरच भागवतो बुकेही नाहीच परवडत हाही हिशेब आठवतो पण फुल तिला द्यायची हिम्मतच होत नाही बोलणच काय, तेव्हा तिच्या बाजुलाही फिरकत नाही मग एखाद्या जाड पुस्तकात फुल तसच सुकत जातं सगळी तयारी सगळी हिम्मत नेहमी असंच फुकट जातं काही केल्या तिच्या मनाचा थांगपत्ता लागत नाही माझं मन तिच्याशिवाय काहिसुद्धा मागत नाही ती नाही म्हणेल याची भीती वाटते ती नाही म्हणेल याची भीती वाटते पण तरीही आज ठरवलंय तिला सांगायचं तिच्यासाठी असलेलं आयुष्य तिच्याच स्वाधीन करायचं कुणास ठाऊक? तिच्याही एखाद्या पुस्तकात माझ्यासाठीची सुकलेली फुलं असतील! कवी :-________________ -@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

नकळत तिची आठवण आली..... नकळत तिची आठवण आली..... असाच एकदा एकांतात बसलो असताना........ नकळत तिची आठवण आली, अन् डोळयांसमोर जणू तिची प्रतिमाच तयार झाली..... तिला पाहून...... मनाला खुप काही बोलायचे होते, पण ओठातुन शब्द निघत नव्हते...... डोळयांतही पाणी जमा झाले होते, पण अश्रु गळत नव्हते..... श्वासही अजुन चालू होता, पण हृदयाचे ठोके ऐकू येत नव्हते...... बरेच काही विपरीत घडत होते, पण मनाला काही कळत नव्हते....... अचानक डोळयांवर सुर्याचे किरण आले, अन् तिच्या प्रतिमेचे जणू दहनच झाले....... क्षणभर काही कळलेच नाही, मनाला मात्र वळलेच नाही..... काही कळायच्या आधीच...... "ओठातुन तिचे नाव निघू लागले...... डोळयांतुन अश्रु गळू लागले..... अन् हृदयाचे ठोकेही वाढू लागले...... " पण..... नकळत तिची आठवण आली..... नकळत तिची आठवण आली..... कवी :-________________ -@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

हिशोब प्रेमाचा... तुझ्या माझ्या प्रेम प्रकरणाचा जमा खर्च एवढा पाहुण जा तु मला दिलेलं घेउन जा मी तुला दिलेलं देउन जा स्विट होममधे कित्येकदा खाल्ले आपण कचोरी समोसे आत्ता प्रर्यत नेहमी मीच भरत आलो बिलाचे सर्व पैसे आज अखेरचं जाउ पोटभर कचोरी खाउ किमान या बिलाचे तरी पैसे भरुन जा लेक्चर बड्वुन मी फर्स्ट शोचं ऍड्व्हान्स बुकींग करायचो अन् आठवड्यात एक तरी नाटक किंवा सिनेमा दाखवायचे नाटकाचे माफ करतो किमान सिनेमाचे तर पैसे देउन जा आपलं हे प्रेम प्रकरण तुझ्या पैलवाण भावाला कळलं जेव्हा एवढं बेदम ठोकलं मला मी मरता मरता वाचलो तेव्हा चार दिवस दवाखाण्यात, पंधरा दिवस अंथरुणात होतो तेव्हा निदान भावाच्यावतीने तु माझी माफी तर मागुन जा मी कुठुन तरी नोट्स मिळवायचो परिक्षेच्या काळात मात्र तुला द्यायचो मग तुला नेहमी फर्स्टक्लास मिळायचा माझा मात्र एक तरी बॅकलॉक रहायचा आता मात्र ऑल क्लियर व्हायला हवं म्हणुनच माझ्या नोट्स मला परत देउन जा आज जाता जाता तरी आपल्या प्रेमाच हिशोब तरी पुर्ण करुन जा... कवी :-________________ -@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

आजच्या युगातले २३ गमतिदार उखाने... MSEB च्या तारेवर टाकला होता आकडा... लग्नच माझे नाही ठरले तर नाव कोणाचे घेऊ रे माकडा... ***रावांची थोरवी मी सांगत नाही कितीही प्याले तरीही ते कधीही झिंगत नाहीत !! इराण्याच्या चहा बरोबर मिळतो मस्का पाव **** रावांची बाहेर किती लफडी ते विचारू नका राव !! सचीनच्या बॅट ला करते नमस्कार वाकून ***** रावांचे नाव घेते पाच गडी राखून पावाबरोबर खाल्ले अमूल बटर... ***चे नाव घ्यायला अडलय माझ खेटर एक होती चिऊ एक होती काऊ... ***रावांच नाव घेते , डोक नका खाऊ... अंबाबाईच्या देवळाला सोन्याचा कळस *** चं नाव घ्यायचा मला नाही आळस कुत्र्यात कुत्र अल्सेशिअन कुत्र -----नी गळ्यात बांधले मंगळ्सूत्र ईवले ईवले हरीण, त्याचे ईवले ईवले पाय, ****** राव आले नाहीत अजुन, पिउन पडले की काय....... चांदीच्या ताटात ठेवले होते गहू लग्नच झाले नाही तर नाव कसे घेऊ  एक होती चिऊ एक होती काऊ गणपत रावांच नाव घेते , डोक नका खाऊ अंगणात पेरले पोतेभर गहू लिस्ट आहे मोठी, कुणा-कुणाचे नाव घेऊ चांदीच्या ताटात जिलेबीचे तुकडे घास भरवते मरतुकड्या, थोबाड कर इकडे बागेमध्ये असतात, गुलाबां

तिच नाव काळजावर मोड़तांना.... माझाच मला विचार आहे की का मी असा निष्ठूर बनलोए... करुण विचार तिच्या दुखाचा जगाच्या नजरेत पडलोए... पण प्रत्येक गोष्टीचा संबंध वास्तुस्तिथि शी लागत नसतो ... सगराच्या भारतीलाही येथे आवड़ता चन्द्र जवाबदार असतो... मी जिवंत तिच्या विरहात तिला कधी कळणार नाही ... घात तर तिचा पण होईल तो वर मी सुद्धा मरणार नाही... एकदा जगलो जिच्यासाठी तिला स्वतःवर मरतांना पहायच आहे... मला तिने मारून काय अनुभवले होते एकदा मला पण अनुभवुन पहायच आहे... एक तिचचं तर नाव काळजावर हजार वेला लिहून बसलोए ... लिहतांना जितका हसलो नव्हतो मोड़तांना तितका रडलोय ... कवी :-________________ -@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

प्रेम करतो तुझ्यावर... प्रेम करतो तुझ्यावर... तू पण माझ्यावर करशील ना...? मी विचारलेल्या प्रश्नाचं.... होकारात उत्तर देशील ना...? स्वप्न पूर्ण करताना.. हात तुझा देशील ना...? नको करूस प्रेम.... मैत्री तरी करशील ना...? मैत्री नुसती करू नकोस... शेवट पर्यंत निभावशील ना...? मैत्री कधी तोडू नकोस.. ह्या वेड्याचा जिव जाईल ना...!! मैत्री तोडल्यावर.. मला विसरणार तर नाहीस ना...? कधी चुकून भेटलो तर.... नुसती ओळख तरी देशील ना..? मी मेल्यानंतर.... दोन थेम्ब अश्रु तरी काढशील ना...? कवी :-________________ -@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

तुला विसरु कसा..?? हसतेस एवढी छान की... हसत रहायला शिकवलेस तू... बोलतेस एवढी की... बोलत रहायला शिकवलेस तू.... लाजतेस एवढी छान की... मला आवडायला लागलीस तू.. जीव एवढा लावलास की.. प्रेम करायला लावलेस तू... किती प्रेम करतेस तू?? एवढ प्रेम नको ना करूस... मग काय झाल अचानक?? सोडून का गेलीस तू?? गेलीस तर गेलीस ... पण तुला विसरु कसा?? हे शिकवायला विसरलीस बघ तू!! ए!! ते शिकवायला तरी परत येशील ना ग तू?? कवी :-________________ -@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

खरच तू यौवनाची मुसमुसलेली कळा... खरच तू यौवनाची मुसमुसलेली कळा तू यौवनाची मुसमुसलेली कळा चालविला ह्रुदयावर नजरेचा विळा अजुन वाहे जखम ती भळभळा खरच तू यौवनाची मुसमुसलेली कळा तनुवर नौवारीचा वेढा जणु तो मोरपिसाचा सडा पाहुनी ह्रुदयाचा होई तो चोळामोळा खरच तू यौवनाची मुसमुसलेली कळा यौवन बान्धे तुझी काचोळीची गाठ त्यातुन डोकवी कोरी कोरी पाठ सावरताना मी ग होतो क्षुल्लकसा पाचोळा खरच तू यौवनाची मुसमुसलेली कळा गज-याचा सुगन्ध होतो भोवती गोळा सान्गतो तनुचा भार असे कोवळा हि बाला म्हणजे रती कुमारी सोळा खरच तू यौवनाची मुसमुसलेली कळा मी काय करावे कवित्व यौवनाचे शब्दान्चा खजिना अपुरा माझ्या वाचे शब्दान्चे किती ग कण कण केले मी गोळा खरच तू यौवनाची मुसमुसलेली कळा. कवी :-________________ -@ स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर. @

आठवण माझीही येइल मी गेल्यावर...! रात्रि झोपेतून दचकून मी जागा होतो, अणि या अंधारात तुला शोधायचा प्रयत्न मी करतो, हताश होउन पुन्हा झोपायचा प्रयत्न मी करतो, तेवढ्यात एक अश्रु डोळ्यातून गालावर ओघलतो, सुरु होतो आठावनिचा तो खेळ, नाही रहात पुन्हा झोपायचा ताल-मेळ, असे का होते की आपण ज्या व्यक्तीवर प्रेम करावे, त्या व्यक्तीने क्षणात आपल्याला सोडून जावे, आणि स्वप्नाच्या दुनियेत बांधलेले घर, खाडकन फुटावे, कुठे कमी पडत होतो, प्रत्येक वेळी तुलाच तर समजुन घेत होतो, तुझ्यावर येणार्या संकटाना, परतीचा रस्ता मी दाखवत होतो, तू केलेल्या प्रत्येक चुकावर, माफ़ी मी मागत होतो, तुझ्या चुकानी होणार्या त्रासाने , वेळोवेळी मीच रडत होतो, तुझ्याकडून झालेली चुक तुला कधीच दिसली नाही, माझ्या डोळ्यातून येणार्या अश्रुनाही किम्मत राहिली नाही, कामाचा दबाव आहे असे म्हणून, तू माला टाळत होतीस, पण या कारणा खाली, तूच माझ्या पासून दुरावत होतीस, काम तेव्हा मीही करत होतो, माझ्या कामाचा दबाव तुला दाखवत नव्हतो, वाटत होते तुला माझ्या साथाची गरज आहे, तुलाच मी समजुन घेणे हेच माझ्या नशिबात आहे, तुझे काम हे

प्रेम करायचे नाही, पुन्हा कधी फिरून...!! प्रेम करायचे नाही, पुन्हा कधी फिरून! का कळत नाही, पण नक्कीच काहीतरी होतंय! वेड्या या मनामध्ये, बहुतेक कोणीतरी बसलंय! आजकाल मला जरा लवकर जाग येते, कॉलेजमध्ये जायची खूप घाई लागते! नास्ता करायची सुद्धा मला शुद्ध नसते! फक्त तिलाच पाहण्याची आस मनात असते! कॉलेजमध्ये डोळे तिलाच शोधत असतात, कॅन्टीन, कॅम्पस, क्लासरूम सगळीकडे फिरतात! ती मात्र कुठेतरी अभ्यास करत असते, मैत्रिणींच्या घोळक्यात कुठेच कधी नसते! खूप खूप वाटत तिच्याशी कधीतरी बोलाव, जवळ तिला घेऊन सार काही सांगाव! मनातले भाव मात्र ओठावर कधीच येत नाही, तिला जाऊन बोलण्याच धाडस कधी होत नाही! समोर कधी आलीच तर डोळे आपोआप झुकतात, माझे सेवक असूनही चाकरी तिची करतात! शब्द सुद्धा तेव्हा माझ्याशी फितुरी करतात, कुणास ठाऊक का, सगळे असे का वागतात! कॉलेजमध्ये एकदा ती साडी घालून आली, नव्या नवरीवाणी सजून-धजून आली! पाहता क्षणीच तिला भान हरपुन गेले, तिच्याच रुपामध्ये सारे विसरून गेले! पण काल जेव्हा तिला मी त्याच्याबरोबर पहिले, काळजातील स्वप्न खळकन तुटले! आवाजसुद्धा होऊ दिला नाही मी तुटलेल्या

पहिली मैत्री..... पहिलं प्रेम..!! नकळत तुझं मित्रत्व मी जेव्हा हसून स्वीकारलं होतं माझ्या भावनांचं विश्व तेव्हाच विस्तारलं होतं तुला रोज बघणं आयुष्यातली एक सवय बनत गेली तुझ्या फोनची वाट पाहण्यात संध्याकाळ माझी विरत गेली तू समोर आल्यावर शब्द सारेच पळून जायचे तू गेल्यावर मग मात्र काय काय सांगायचं होतं याची आठवण करून द्यायचे तुझ्या पहिल्याच हास्यात मी पूर्णपणे डूबायचे आणि आपल्या मैत्रीच्या वेलीला आणखीनच जपायचे मैत्री एवढी सुंदर असते हे तुझ्या रूपाने जाणवलं मनाला मोहवणाऱ्या प्रत्येक गोष्टीत त्या वेळी तुझंच रूप दिसलं धबधब्यासारखे दिवस वाहत राहिले असताना तुझ्या सहवासात मैत्री नकळत मागे पडली आणि एक प्रेमांकुर उमलला मनात स्वभाव तुझा मी रोज पडताळून बघायचे रोजच्या बोलण्यात मात्र नवीनच अनुमान निघायचे तू दिसला नाहीस कधी तर मेघ डोळ्यात उतरायचे आणि घरी परत जाताना मला चिंब भिजवायचे परत दुसऱ्या दिवशी तू त्याच गोड चेहऱ्याने हजर सगळं विसरून पुन्हा तुला बघायला आतुर असायची नजर पण सुखाची चाहूल दुःख घेतं तसंच काहीसं झालं मैत्री आणि प्रेम मिश्रित हे नातं एका गैरसमजामु