बंदी...
बंदी...
माझा देह फक्त साडेतीन हात..
इच्छा मात्र अमाप आहेत.
मनाच्या खोल काळ्या बिळात..
विषय-वासनांचे साप आहेत.
थकत नाही मी उपभोग घेउन..
रोज लागतात नवी-नवी साधने.
ठाउक आहे, राहिलोय बंदी होउन..
हवीशीच वाटतात सगळी बंधने.
अध्यात्मापासुन लांबच रहातो..
नाही कळत देहापल्याडच्या गोष्टी.
इश्वरालाही कधी मधी स्मरतो..
फक्त माझ्या कामना-पुर्तिसाठी.
देह जरी हा थकला-पिकला
पुरता कधीच निवणार नाही.
मेल्यानंतर माझ्या पिंडाला..
दर्भाचा-कावळाही शिवणार नाही.
कवि : _________
स्वप्निल आव्हाड, माळवाडी. सिन्नर.
Comments
Post a Comment